Wie dair wil mit Gode sijn

8

WIE DAIR WIL MIT GODE SIJN
Die hout hem dicke alleyn
Ende dwinghe altoes die sinnen sijn
Ende acht sijn selfs cleyn.
Alstu die waerheit hebste ghehoirt,
So set dijn hert in doechden voirt.

Mit Gode mach nyemant sijn alleyn,
Sijn harte moet wesen reyn,
Dat wesen Gods is so fijn,
Hi wil altijt alleyne sijn.
Wiltu mi Gode leven voert,
So leer dan spreken sonder woert.

Alstu dijn harte maecste claer,
Claerre dan die sonne,
Dan vintstu dat wesen daer,
Dat suet is boven alle wonne.
Lieve vrient ic wairre dich,
Minstu God niet, het rouwet dich.

Alstu dat wesen hebste ghevonden,
Dair alle wesen vlieten uut,
Ende du di dair an hebste ghebonden
Ende gaeste dijns selfs mit willen uut,
Een suetheit vinstu dan dair,
Die God sinen vrienden maect openbair.

Dat wesen Gods, dair ic of singhe,
En heeft nyewers gheen ghelijc
Dan inder zielen sonderlinghe,
Dair ist oic al onsprekelijc.
Dat weet die edel rijcheit groet,
Die dair coemt uut svaders schoet.

Vleesch noch bloet mach hier niet comen,
Het moet al boven sinnen gaen;
Inden gheest wert dit vernomen,
Hoe sold die arme natuer verstaen?
Dat doet die suetheit wonderlijc,
Die vloeyt al uut sijns vaders rije.

Hier en can ic niet comen toe,
Mit allen minen crachten:
Mijn wedersake comt so vroe
Ende wil my seer aenvchten.
Vint hi my tot enighen syden bloot,
Mijn siel so wont hi ter doot.


***

Noot: (uit Axters)
----------------------
"Door ons gekopieerd naar Dr. J.A.N. Knuttel, Het geestelijk lied in de Nederlanden vóór de Kerkhervorming, W.L. en J. Brusse, 1906; blz. 227-28"


Stephanus AXTERS (ed.), Mystiek Brevier III - De Nederlandse mystieke Poëzie, Antwerpen, Nederlandsche Boekhandel, 1946, p.15-16

zie  Het Liederenhandschrift Berlijn 190